اُبژه‌های انتقالی و پدیده‌های انتقالی | دانلد وینیکات

اُبژه‌های انتقالی و پدیده‌های انتقالی | دانلد وینیکات

• ۳ خرداد ۱۳۹۹
• دانلد وینیکات, روابط اُبژه‌ای, مختص اعضای ویژه

اُبژه‌های انتقالی و پدیده‌های انتقالی

مقدمه

می‌دانیم که نوزادان از اولین لحظه‌ی تولد با استفاده از مشت و انگشتان دست و پایشان با تحریک ناحیه‌ی دارای حس برانگیختگی دهانی‌شان، درصدد پاسخ به نیاز غریزی آن ناحیه، و البته برقراری حس انسجام برمی‌آیند. و همینطور می‌دانیم که با گذشت چند ماه نوازادان هر دو جنس به بازی کردن با عروسک علاقمند می‌شوند و اکثر مادران هم به نوزادانشان اسباب بازی‌هایی می‌دهند و از آنها انتظار دارند به همان سیاق، به اسباب بازی‌هایشان وابسته شوند.

میان این دو پدیده که با فاصله‌ی زمانی از هم تفکیک شده‌اند، و مطالعاتی که پیش‌تر در زمینه‌ی رشد صورت گرفت و بعداً هم انجام می‌شود، ارتباط وجود دارد و می‌تواند به عنوان بن مایه‌ی ارزشمندی که تا حدودی نادیده گرفته شده جهت تحقیقات بالینی مورد استفاده قرار گیرد.

اولین دارایی

کسانی که این فرصت را داشته‌اند که از نزدیک با علایق و مشکلات مادران سر و کار داشته باشند از الگوهای غنی و معمولی که اطفال در استفاده‌شان از دارایی‌های «غیر من» به نمایش می‌گذارند آگاه‌اند. این الگوها، که شرح داده خواهد شد، با مشاهده‌ی مستقیم‌ قابل دریافتند.

در این راستا انواع و اقسام اتفاقات متوالی را می‌توان مشاهده کرد که با فرو کردن مشت نوزاد تازه متولد شده در دهانش آغاز شده، و در نهایت به دلبستگی به خرس عروسکی، عروسک یا اسباب بازی نرم، و یا سفت می‌انجامد.

واضح است که گذشته از برطرف کردن هیجان و نیاز دهانی چیز مهم دیگری در این فعالیت‌ها وجود دارد، که حتی می‌تواند پایه و اساس همه‌ی احساسات دیگر باشد. موارد مهم دیگری می‌توانند مورد مطالعه قرار گیرند، از جمله:

• ماهیت اُبژه.
• ظرفیت نوازاد در تشخیص اُبژه به مثابه «غیر من»
• جایگاه اُبژه؛ بیرون، درون، در مرز.
• ظرفیت نوزاد در خلق کردن، فکر کردن، تدبیر کردن، سرچشمه گرفتن و تولید کردن یک اُبژه.
• آغاز یک نوع رابطه‌ی اُبژه‌ای هیجان‌مند.