طبقه‌بندی روانکاوانه از آسیب‌شناسی شخصیت | اتو کرن‌برگ

• ۲۶ شهریور ۱۴۰۴
• اُتو کِرن‌برگ, مختص اعضای ویژه

طبقه‌بندی روانکاوانه از آسیب‌شناسی شخصیت

این متن پیشنهادی است برای یک طبقه‌بندی از آسیب‌شناسی شخصیت که به تلفیق تحولات اخیر در فهم ما از اشکال شدید آسیب‌شناسی شخصیت، به‌ویژه وضعیت‌های مرزی، با تحولات اخیر در روانکاوی می‌پردازد. این طبقه‌بندی تلاش دارد معیارهای روانکاوانه‌ برای تشخیص‌های افتراقی میان انواع مختلف و درجات شدت آسیب‌شناسی شخصیت تعیین کند؛ رابطه بین یک تشخیص توصیفی از ویژگی‌های شخصیتی و یک تحلیل مروری، به‌ویژه ساختاری، را روشن سازد؛ و زیرگروه‌های آسیب‌شناسی شخصیت را بر اساس درجه شدت آن‌ها مرتب کند. این طبقه‌بندی بایستی از طریق ارائه اطلاعات سیستماتیک‌تر به بالینگران در مورد ویژگی‌های توصیفی، ساختاری، و پویایی‌-ژنتیکی آن و با شناسایی اصلی‌ترین الگوهای شخصیتی و سایر مکانیسم‌های دفاعی که به هر نوع آسیب‌شناسی شخصیت خاص اختصاص دارند، به تشخیص آسیب‌شناسی شخصیت کمک کند. در نهایت، این طبقه‌بندی پیشنهادی بایستی از طریق همبسته کردن انواع آسیب‌شناسی شخصیت با درجات نشان‌دهنده نیاز به درمان روانکاوانه و روان‌درمانی با گرایش روانکاوانه، در تعیین پیش‌آگهی برای درمان روان‌شناختی این وضعیت‌ها مؤثر باشد.

فروید (۱۹۰۸، ۱۹۳۱) و آبراهام (۱۹۲۱-۱۹۲۵) به توصیف آسیب‌شناسی شخصیت از دیدگاه روانکاوی پرداختند و نخستین طبقه‌بندی‌های آسیب‌شناسی شخصیت را پیشنهاد کردند. این طبقه‌بندی‌های اولیه بر اساس فهم آن‌ها از انگیزه‌های غریزی، به‌ویژه انگیزه‌های لیبیدویی بنا شده بود. فنیکل (۱۹۴۵)، پس از انتقاد از این تلاش‌ها و دیگر تلاش‌ها برای رشد یک نوع‌شناسی روانکاوانه از آسیب‌شناسی شخصیت و پس از بهره‌گیری از یافته‌های ویلهلم رایش (۱۹۳۳)، طبقه‌بندی‌ای پیشنهاد کرد که تبیین‌های پویا و ساختاری را ترکیب می‌کرد.

از دیدگاه پویشی، فنیکل ویژگی‌های شخصیتی را به دو نوع «تصعیدی» و «واکنشی» طبقه‌بندی کرد، بسته به این‌که آیا انرژی غریزی به‌طور آزاد به‌عنوان بخشی از ویژگی شخصیتی تخلیه می‌شود یا توسط یک اقدام متقابل که بخشی از آن ویژگی شخصیتی است، کنترل می‌شود. فنیکل بیان کرد که نوع تصعیدی ویژگی شخصیتی عمدتاً طبیعی است و به‌راحتی به انواع دیگری تقسیم نمی‌شود. در مقابل، نوع واکنشی ویژگی‌های شخصیتی منعکس‌کننده تحولات آسیب‌شناختی در شخصیت است. فنیکل تقسیم‌بندی نوع واکنشی ویژگی‌های شخصیتی را به نگرش‌های اجتنابی (نگرش‌های فوبیک) و نگرش‌های مقابله‌ای (واکنش وارونه) پیشنهاد کرد.