ویژگی‌های ساختار شخصیت سطح نوروتیک | نانسی مک‌ویلیامز

ویژگی‌های ساختار شخصیت سطح نوروتیک | نانسی مک‌ویلیامز

• ۴ خرداد ۱۴۰۱
• مختص اعضای ویژه, نانسی مک‌ویلیامز, نِوروز

ویژگی‌های ساختار شخصیت سطح نوروتیک

عجیب این است که اغلب تحلیلگران اصطلاح «نوروتیک» را برای افرادی به کار می‌برند که از نظر هیجانی آنقدر سالم هستند که مراجعانی استثنائی و به‌طور شگفت‌انگیزی راضی‌کننده، محسوب می‌شوند. در زمان فروید، این کلمه در مورد اکثر بیماران غیرجسمانی (nonorganic)، غیر اسکیزوفرنیک، غیر سایکوتیک و غیر مانیایی-افسردگی، یعنی برای طبقه‌ی بزرگی از افراد مبتلا به پریشانی هیجانی و فاقد سایکوز به کار می‌رفت. ما اکنون می‌بینیم که بسیاری از افرادی که فروید آنها را نوروتیک می‌نامید، دارای ویژگی‌های مرزی یا حتی سایکوز هستند («هیستری» شامل تجربیات هذیانی می‌شد که به وضوح فراتر از مرز واقعیت بودند). هر چه بیشتر در مورد عمق مشکلات خاص و درهم آمیختنگی سرسختانه‌ی آنها در شبکه شخصیت یک فرد یاد گرفته باشیم، اکنون بیشتر اصطلاح «نوروتیک» را برای نشان دادن سطح بالایی از ظرفیت برای عملکرد علیرغم رنج عاطفی، اختصاص می‌دهیم.

افرادی که بسیاری از تحلیلگران شخصیت معاصر، آنها را سازمان یافته در سطحی اساساً نوروتیک، توصیف می‌کنند، عمدتاً به دفاع بالغ‌تر یا درجه دوم متکی هستند. اگرچه آنها از دفاع‌های بدوی نیز استفاده می‌کنند، این‌ها در عملکرد کلی آنها چندان برجسته نیستند و بیشتر در مواقع استرس غیرعادی مشهود می‌شوند. هرچند وجود دفاع‌های بدوی، تشخیص ساختار شخصیت سطح نوروتیک را نفی نمی‌کند، اما فقدان دفاع‌های بالغ این تشخیص را ممکن می‌کند. به طور سنتی، پیشینه‌ی پژوهش‌های روانکاوانه اشاره می‌کند که افراد سالم‌تر از واپس‌رانی به‌عنوان دفاع اساسی‌شان استفاده می‌کنند، و آن را به راه‌حل‌های کورکورانه برای تعارض، مانند انکار، دوپاره‌سازی، همانندسازی فرافکنانه، و دیگر مکانیسم‌های بدوی‌تر ترجیح می‌دهند.