مشارکتهایی در بحث پیرامون خودارضایی | زیگموند فروید
مشارکتهایی در بحث پیرامون خودارضایی
آقایان؛
بیگمان اعضای قدیمیتر این محفل به خاطر دارند که سالیانی پیش، تلاشی در جهت برپایی گفتوگویی جمعی از این دست —آنچنان که همکاران آمریکاییمان آن را «سمپوزیوم» مینامند—دربارهٔ مبحث خودارضایی صورت گرفت. در آن زمان، چنان تفاوتهای بنیادینی در آراء و دیدگاههای مطروحه پدیدار شد که ما را از جسارت عرضهٔ نتایج مباحث خود به محافل عمومی بازداشت.
اکنون، پس از گذشت این سالیان، همان گروه، در معیت شماری از اعضای تازهوارد، بیوقفه در تماس با واقعیات مشهود بوده و به واسطهٔ تبادل اندیشه و غور در این عرصه، دیدگاههای خود را چنان وضوح و انسجامی بخشیدهاند که دیگر آن تلاش نیمهتمام را جسارتی بیپروا نمیتوان شمرد. چنین مینماید که درک مشترک ما از مقولهٔ خودارضایی، اکنون از استحکام و ژرفایی بس فزونتر از اختلافنظرهایی برخوردار است که —هرچند انکارناپذیرند— میان ما همچنان پابرجایند. برخی از این تناقضات ظاهری، نه برخاسته از تعارض ماهوی آراء، بلکه زاییدهٔ تفاوت زوایای نگرشی است که هریک از ما از آن رهگذر به موضوع پرداختهایم، و چهبسا این دیدگاهها بتوانند در کنار یکدیگر معنا یابند.
با اجازهٔ شما، چکیدهای از نکاتی را که در آنها همداستان شدهایم، و مواردی را که هنوز جای اختلاف دارند، پیش رویتان مینهم.
به نظر میرسد که همگی ما بر اهمیت فانتزیهایی که همزمان با عمل خودارضایی پدید میآیند یا آن را بازمینمایانند، همداستان هستیم؛ چنانکه بر اهمیت احساس گناهی که، فارغ از منشأ آن، به این عمل پیوند خورده است. همچنین، در این نکته که نمیتوان معیاری کیفی برای تأثیرات زیانبار خودارضایی تعیین کرد، توافق داریم—هرچند در این مورد، اجماعی مطلق حاصل نشده است.
مشارکتهایی در بحث پیرامون خودارضایی
. . .
دسترسی ویژه