زیستن با بخش‌های ناخوشایند دیگری

• ۲۲ مرداد ۱۴۰۴
• مقالات عمومی

زیستن با بخش‌های ناخوشایند دیگری: پروژهٔ بی‌پایان ترمیم و بازآفرینی

در زمانهٔ کنونی، ما پیوسته ترغیب می‌شویم که در انتخاب شریک عاطفی نهایت دقت را به خرج دهیم؛ گویی این انتخاب اولیه، مهم‌ترین عنصر یک رابطهٔ عاطفی پایدار و رضایت‌بخش است.

ما همواره روایت‌های بسیاری می‌شنویم از پدران و مادرانی که، چون همسرشان حاصل انتخاب خودشان نبوده، زندگی رضایت‌بخشی نداشته‌اند و صرفاً ساخته‌اند و سوخته‌اند.

با وجود این، انتخاب شریک عاطفی در اصل تأثیر چندان چشم‌گیری بر کیفیت بعدی رابطه ندارد.

آنچه ضامن پایداری و غنای یک پیوند عاطفی است، آمادگی و توانایی طرفین برای ترمیم تعارض‌های مکرری است که در رابطه پیش می‌آید. توانایی مواجه شدن با بخش‌های نامطلوب دیگری.

میزان اعتنا و باوری که طرفین رابطه به آسیب‌پذیری دیگری دارند، و توان آن‌ها در به‌رسمیت‌شناختن حق دیگری برای حرکت در این نقاط آسیب‌پذیر، نقشی به‌مراتب تعیین‌کننده‌تر از انتخاب نخستین دارد.

روابط پایدار، پروژه‌هایی همواره در حال اصلاح و ترمیم‌اند، و طرفین رابطه وظیفه دارند که متعهدانه به این پروژهٔ مشترک وفادار باشند.

شیوهٔ مواجههٔ طرفین با «ناامیدی» و «یأس» نیز قسم مهم دیگر رابطه است.

دیر یا زود، پس از گذشت مدتی از شروع رابطه، جنبه‌های نامطلوب شریک عاطفی رخ می‌نماید و آن معشوق محبوب و مطلوب، وجوهی نه‌چندان دل‌انگیز از خود را آشکار می‌سازد.

پرسش اساسی این است که طرفین رابطه تا چه اندازه می‌توانند با این جنبه‌ها کنار بیایند، خود را با زوایای تازهٔ دیگری منطبق کنند، و نیز اجازه دهند که شریک عاطفی‌شان نیز با بخش‌های ناخوشایند او روبه‌رو شود و به سازش برسد.

به‌نظر می‌رسد این ظرفیت متقابل برای پذیرش و انطباق، نقشی بنیادین در رضایتمندی و دوام رابطه دارد.

رابطهٔ عاطفی، امری پویا، فعال و زنده است که گاه تنش‌زا و ناخوشایند است. حفظ این پویایی مستلزم این است که  در هر زمان طرفین رابطه متناسب با موقعیت و نیاز رابطه حرکت کند یا بایستد، نیاز به این دارد که تعارض‌ها و تنش‌ها را به مثابه بخشی ناگزیر از رابطه بپذیرند و برای حل و فصل آن‌ها آمادگی و رغبت داشته باشد.

هنگامی که هر یک از طرفین بتواند به‌جای گریز از تعارض یا انکار آن، آن را همچون فرصتی برای شناخت عمیق‌تر خود و دیگری تجربه کند، رابطه از سطح یک انتخاب اولیه فراتر می‌رود و بدل به عرصه‌ای می‌شود که در آن، بازآفرینی و ترمیم مکرر، جوهرهٔ رابطهٔ عاطفی را می‌سازد.