شخصیت‌های پارانوئید

• ۱۳ مرداد ۱۴۰۳
• تشخیص بالینی, مختص اعضای ویژه

شخصیت‌های پارانوئید

افرادی که به طور مکرر یا مزمن دچار پارانویا هستند تا جایی که اختلال شخصیت تشخیص داده می‌شود، عمدتاً در محدوده‌های مرزی و روان‌پریشی قرار می‌گیرند. وضعیت‌های روانشناختی پارانویایی با عواطف، انگیزه‌ها و ایده‌های طاقت‌فرسایی مشخص می‌شوند که فرد آن‌ها را انکار می‌کند و به دیگران نسبت می‌دهد و سپس با ترس و/یا خشم به آن‌ها می‌نگرد. این افراد در طیف پیوستاری بلات (Blatt)، از گرایش به ارتباط با دیگران تا تعریف خود (self-definition)، در سمت تعریف خود قرار دارند.

احساسات پیش‌بینی‌شده ممکن است شامل خصومت باشد، همان‌گونه که در پارانویا باوری رایج مبنی بر تعقیب شدن توسط دیگران وجود دارد؛ وابستگی، همانند احساس تحقیرآمیز وابسته شدن عمدی توسط دیگران؛ و جاذبه، همانند باور به داشتن نقشه‌های جنسی دیگران نسبت به خود یا افرادی که به آن‌ها وابسته است (مانند پدیده رایج حسادت پارانویایی یا سندرم اروتومانیا). سایر عواطف دردناک مانند نفرت، حسادت، شرم، تحقیر، انزجار و ترس نیز ممکن است نفی و به دیگری نسبت داده شوند. اگرچه پارانویا در DSMها به شکلی نسبتاً یک‌بعدی توصیف شده است، افراد دارای روان‌پریشی پارانویایی ممکن است تجربیات ذهنی پیچیده‌ای داشته باشند که حول محور ترس از اعتماد سازماندهی شده‌اند.