یادداشت‌هایی در باب برخی مکانیسم‌های اسکیزوئید | ملانی کلاین

یادداشت‌هایی در باب برخی مکانیسم‌های اسکیزوئید | ملانی کلاین

• ۱۹ تیر ۱۴۰۰
• روابط اُبژه‌ای, مختص اعضای ویژه, ملانی کلاین

یادداشت‌هایی در باب برخی مکانیسم‌های اسکیزوئید

ملاحظات مقدماتی

امشب قصد دارم به یک موضوع گسترده و نسبتاً غامض اشاره کنم، و مقاله‌ی حاضر^[۱] ناگزیر نوعی یادداشت مقدماتی است. سال‌ها بود که بسیار به این موضوع فکر می‌کردم، حتی پیش از آن‌که دیدگاه‌های خود را در مورد فرایند افسردگی در کودکی تبیین کنم. اما در خلال طرح مفهوم وضعیت افسرده‌وار کودکی، مسائل مقدم بر آن مجدداً توجه مرا به خود جلب کرد. اکنون می‌خواهم برخی از فرضیه‌هایی را که با توجه به اضطراب‌ها و مکانیسم‌های اولیه به آن‌ها رسیده‌ام بیان کنم.

فرضیه‌هایی که مطرح می‌کنم، ]فرضیاتی[ که به مراحل بسیار ابتدایی رشد مربوط می‌شوند، حاصل نتیجه‌گیری از داده‌هایی هستند که در روان‌کاوی بزرگسالان و کودکان به‌دست می‌آیند، و به‌نظر می‌رسد برخی از این فرضیات با مشاهداتی که در آثار روان‌پزشکی شناخته‌شده هستند هم‌خوانی دارند. برای استمرار مباحث من، نیاز به جمع‌آوری داده‌های موردی مفصل است که برای آن هیچ‌جایی در چارچوب این مقاله وجود ندارد، و امیدوارم که مشارکت بیشتری برای پرکردن این خلأ فراهم شود.

در ابتدا بهتر است که به‌اختصار نتایج مربوط به ابتدایی‌ترین مراحل رشد را که پیش‌تر مطرح کرده‌ام جمع‌بندی کنم (خاصه بنگرید به کلاین، ۱۹۳۲ و ۱۹۳۵).

در ابتدای ]دوران[ کودکی، اضطراب‌هایی که مشخصه‌ی سایکوز هستند به‌وجود می‌آیند و ایگو را به‌سمت گسترش مکانیسم‌های دفاعی خاص می‌رانند. در این دوره، نقاط تثبیت برای تمامی اختلالات سایکوز یافت می‌شود. این فرضیه برخی افراد را متقاعد کرد که من همه‌ی کودکان را سایکوتیک می‌دانستم؛ اما پیش از این در موقعیت‌های دیگر به‌قدر کفایت درباره‌ی این سوء تعبیر بحث کرده‌ام. اضطراب‌های سایکوتیکانه، مکانیسم‌ها و دفاع ایگوی کودکیْ تأثیری عمیق بر رشد در تمامی وجوه آن، از جمله رشد ایگو، سوپرایگو و روابط اُبژه‌ای^[۲] دارد.