مرزها و تخطی از مرزها در روانکاوی (فصل دوم) | گلن گابارد

مرزها و تخطی از مرزها در روانکاوی (فصل دوم) | گلن گابارد

• ۲ بهمن ۱۴۰۰
• گلن گابارد, مختص اعضای ویژه

مرزها و تخطی از مرزها در روانکاوی

فصل دوم: تاریخچه‌ی اولیه‌ی نقض مرزها در روانکاوی

در نامه‌ای به تاریخ ۳۱ دسامبر ۱۹۱۱، فروید به کارل یونگ در مورد موضوعی چنین نوشت:

خانم سی. به من انواع و اقسام چیزها را راجع به شما و فیستر گفته است، اگر بتوان نکات جسته گریخته‌ی او را «گفتن» نامید؛ استنباط من این است که هیچ یک از شما هنوز به عینیت ضروری در فعالیت خود نائل نشده‌اید. شما هنوز درگیر می‌شوید، از خودتان بسیار مایه می‌گذارید و انتظار دارید بیمار در عوض، چیزی به شما بدهد. به من در مقام استاد پیر ارجمند اجازه دهید بگویم که این تکنیک همواره غیر عاقلانه است، و بهترین کار، محتاط ماندن و صرفاً پذیرا بودن است. ما هرگز نباید به نوروتیکان بی‌چاره‌ی خود اجازه دهیم که ما را دیوانه کنند. من اعتقاد دارم که مقاله‌ای در باب «انتقال متقابل» به شدت مورد نیاز است؛ البته ما نمی‌توانستیم آن را منتشر کنیم، به اجبار بایستی نسخه‌هایی را در میان خودمان توزیع کنیم (McGuire، ۱۹۷۴، صص. ۴۷۵-۴۷۶).

پس از گذشت بیش از ۱۰۰ سال از آن تاریخ، نگرانی‌های مشابهی در مورد فعلیت انتقال متقابل و نقض حد و مرز جنسی، حرفه‌ی روانکاوی را تسخیر کرده است. با این حال، اکثر تحلیل‌گران معاصر بر خلاف فروید موافقند که بحث در مورد انتقال متقابل دیگر نیاز نیست که در لفافه بماند و پنهان‌کاری شود. مجلات ما به طور مرتب پژوهش‌هایی علمی را ارائه می‌دهند که حاوی افشاگری‌های صادقانه از مسائل انتقال متقابل در اثر نویسنده است. فعلیت انتقال متقابل تحلیل‌گر، به طور گسترده‌ای اجتناب‌ناپذیر و سودمند برای فرآیند تحلیل تلقی می‌شود (Bass، ۲۰۱۵؛ Chused، ۱۹۹۱؛ Cooper، ۲۰۱۴؛ Gabbard، 1994f؛ Jacobs، 1993a؛ ۲۰۱۳؛ Renik، ۱۹۹۳).

با این حال، بیشتر شور و شوق برای مفهوم فعلیت از این فرض سرچشمه می‌گیرد که فعلیت‌ها جزئی هستند، و تحلیل‌گر جلوی خودش را می‌گیرد پیش از این‌که چنین فعلیت‌هایی به نقض فاحش و غیراخلاقی مرزها منجر شود. به‌راستی، فعلیت‌ها در پیوستاری از تغییرات ظریف در حالت بدن تا تعامل جنسی آشکار با بیمار رخ می‌دهند. فعلیت‌های عمیق‌تری که شامل نقض قابل‌توجه چارچوب تحلیلی می‌شوند به احتمال کمتری در صفحات مجلات ما و در مجامع عمومی نشست‌های علمی ما ظاهر می‌شوند.