پاراپراکسیس | زیگموند فروید
پاراپراکسیس
مجموع چهار درسگفتار ابتدایی پیرامون لغزشها
«مقدمهای بر روانکاوی یا سخنرانیهای مقدماتی در باب روانکاوی» مجموعهای از سخنرانیهای زیگموند فروید -بنیانگذار روانکاوی- است که در سالهای ۱۹۱۵-۱۹۱۷ (منتشر شده در ۱۹۱۹-۱۹۱۶) ایراد شده است. مجموع این سخنرانیها ۲۸ درسگفتار است شامل جمعبندی اولیه از دیدگاههای او دربارهی ناهشیار، رؤیاها و نظریهی رواننژندی و ارائهی برخی مطالب تکنیکی جدید در زمان ارائهی این درسگفتارهاست.
این درسگفتارها محبوبترین آثار او هستند که به طور گستردهای ترجمه شدهاند. با این حال، برخی از مواضع بیان شده در این سخنرانیها متعاقباً در آثار بعدی فروید تغییر یا تجدیدنظر خواهند کرد. و در سال ۱۹۳۲ مجموعه دومی از هفت سخنرانی را با شمارههای ۲۹ تا ۳۵ -سخنرانیهای مقدماتی جدید در روانکاوی- به عنوان مکمل ارائه خواهد کرد. ما در حال ترجمهی تمام این ۳۵ درسگفتار هستیم و طبعاً به شما هم پیشنهاد میدهیم تا همراه شوید و این درسگفتارها را به ترتیب مطالعه کنید. |
درسگفتار اول: پاراپراکسیس
خانمها و آقایان، نمیتوانم بگویم که هر یک از شما چقدر در مورد روانکاوی خواندهاید یا شنیدهاید و اطلاعات کسب کردهاید. اما عنوان سخنرانیام، یعنی «معرفی مقدماتی روانکاوی» مرا موظف میکند با شما طوری رفتار کنم که انگار هیچ چیز در مورد روانکاوی نمیدانید و به اطلاعات ابتدایی نیاز دارید.
با این حال، میتوانم تا این حد فرض کنم که شما میدانید روانکاوی شیوهای برای درمان طبی بیماران نوروتیک است. و در اینجا میتوانم به یکباره نمونهای را به شما ارائه دهم که چگونه در این حوزه، یک سری چیزها به روشی متفاوت -و در واقع، اغلب به شیوه ای متضاد- از آنچه در سایر شیوههای طبی رخ میدهند، به وقوع میپیوندد. در جای دیگر وقتی ما به بیمار تکنیک پزشکی را معرفی میکنیم که برای او تازگی دارد، معمولاً عوارض و دردسرهای آن را به حداقل میرسانیم و به بیمار در مورد موفقیت درمان اطمینان خاطر میدهیم. فکر میکنم ما دلیل موجه و قابل قبولی برای این کار داشته باشیم، زیر ا با انجام این کار احتمال موفقیت را افزایش میدهیم. اما وقتی ما یک بیمار نوروتیک را وارد درمان روانکاوی میکنیم، به گونهای متفاوت عمل میکنیم. ما از دشواریهای روش، مدت طولانی آن، تلاشها و فداکاریهایی که میطلبد با او صحبت میکنیم؛ و در مورد موفقیت آن، میگوییم که ما نمیتوانیم با اطمینان قول آن را بدهیم، و این امر بستگی به کردار وی، فهم او، سازگاری و پشتکارش دارد. البته، ما برای چنین رفتار ظاهراً سرسختانهای، همانطور که احتمالاً بعداً متوجه خواهید شد، دلایل خوبی داریم.
پس، اگر من با شما به روشی مشابه با اینگونه بیماران نوروتیک برخورد کنم، ناراحت نشوید. به طور جدی به شما توصیه میکنم که برای بار دوم به جمع شنوندگان من ملحق نشوید. در تایید این توصیه به شما توضیح خواهم داد که هر آموزشی در روانکاوی لزوماً چقدر باید ناکامل باشد و چه مشکلاتی بر سر راه شما برای انجام قضاوت خودتان در مورد آن وجود دارد. به شما نشان خواهم داد که چگونه روند کلی آموزشهای گذشته و تمامی عادتهای فکری شما ناگزیر شما را در زمرهی مخالفان روانکاوی قرار میدهد، و این که برای غلبه بر این مخالفت غریزی، چقدر باید بر خودتان فائق آیید.
پاراپراکسیس
مجموع چهار درسگفتار ابتدایی پیرامون لغزشها
«مقدمهای بر روانکاوی یا سخنرانیهای مقدماتی در باب روانکاوی» مجموعهای از سخنرانیهای زیگموند فروید -بنیانگذار روانکاوی- است که در سالهای ۱۹۱۵-۱۹۱۷ (منتشر شده در ۱۹۱۹-۱۹۱۶) ایراد شده است. مجموع این سخنرانیها ۲۸ درسگفتار است شامل جمعبندی اولیه از دیدگاههای او دربارهی ناهشیار، رؤیاها و نظریهی رواننژندی و ارائهی برخی مطالب تکنیکی جدید در زمان ارائهی این درسگفتارهاست.
این درسگفتارها محبوبترین آثار او هستند که به طور گستردهای ترجمه شدهاند. با این حال، برخی از مواضع بیان شده در این سخنرانیها متعاقباً در آثار بعدی فروید تغییر یا تجدیدنظر خواهند کرد. و در سال ۱۹۳۲ مجموعه دومی از هفت سخنرانی را با شمارههای ۲۹ تا ۳۵ -سخنرانیهای مقدماتی جدید در روانکاوی- به عنوان مکمل ارائه خواهد کرد.
ما در حال ترجمهی تمام این ۳۵ درسگفتار هستیم و طبعاً به شما هم پیشنهاد میدهیم تا همراه شوید و این درسگفتارها را به ترتیب مطالعه کنید.
درسگفتار اول: پاراپراکسیس
. . .
دسترسی ویژهدیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.
به شدت من رو به فکر فرو برد این سوال که در انکار ناهشیار چه نفعی می تونه باشه؟ احساس میکنم هر چقدر بخوای به این سوال جواب بدی باز یه سوال دیگه اضافه میشه! و هیچ انتهایی نداره…