روانشناسی ساختاری و واپس‌رانی ساختارها | رانلد فیربرن

روانشناسی ساختاری و واپس‌رانی ساختارها | رانلد فیربرن

• ۷ اسفند ۱۴۰۰
• رانلد فیربرن, مختص اعضای ویژه

روانشناسی ساختاری و واپس‌رانی ساختارها

پس از دستیابی به موقعیت مورد نظر، بدیهی است که اکنون باید تئوری دستگاه ذهنی خودمان را بار دیگر مورد بازبینی قرار دهیم. به طور خاص، این سئوال مطرح می‌شود که چقدر می‌توان توصیف فروید از ساختار ذهنی را که به صورت اید، ایگو، و سوپرایگو مطرح شده‌اند، بدون تغییر حفظ کرد. لحظه‌ای که این پرسش مطرح می‌شود، کاملاً مشخص است که در ارتباط با وضعیت اید است، البته در ابتدا موجب شک و تردید خواهد شد؛ زیرا، اگر این موضوع درست باشد که در غیاب ساختار ایگو، هیچ «تکانه‌ای» را نمی‌توان به عنوان موجود (existing) در نظر گرفت، دیگر حفظ هرگونه تمایز روانشناختی بین اید و ایگو امکان‌پذیر نخواهد بود. بنابراین، تصورات فروید از منشا ایگو به عنوان ساختاری که در سطح روان با هدف تنظیم تکانه‌های اید در رابطه با واقعیت ایجاد می‌شود، از همان ابتدا، جایش را به مفهوم ایگو به عنوان منبع تکانه–تنش خواهد داد. البته، گنجاندنِ اید در ایگو اساساً تاثیری بر برداشت فروید از کارکرد «ایگو» در تنظیم تخلیه تکانه–تنش برای تن دادن به شرایط واقعیت بیرونی نخواهد گذاشت. هرچند که شامل این دیدگاه نیز خواهد شد که «تکانه‌ها» از همان ابتدا در راستای واقعیت قرار دارند، و بنابراین، تا حدودی از طریق «اصل واقعیت» تعیین می‌شوند.