احساس عدم اطمینان در مورد آغاز درمان، احساسی متداول است. افراد اغلب نگرانی‌هایی در مورد اینکه فرایند درمان چگونه خواهد بود دارند، که برخی از آن‌ها به افسانه‌های اجتماعی مربوط هستند. در ادامه تلاشی برای شفاف‌سازی برخی از…
رواندرمانی درک می‌کند که ما دوست داریم از خودمان دور بمانیم، چون بسیاری از آن‌چه می‌توانیم کشف کنیم دربرگیرنده‌ی این تهدید است که دردناک باشد. ممکن است دریابیم که در پس ذهن‌مان از افراد معینی عمیقاً خشمگین هستیم…
رواندرمانی عمیقاً به این امر آگاهی دارد که امکان سکسِ[1] همواره ارضاکننده در درازمدت با کسی که دوست داریم چقدر نادر و دشوار است. گرچه در جامعه به صورت کلی یک هنجار تلقی می‌شود، اما رواندرمانی طور دیگری…
فروید زمانی که سعی داشت فرایند درمان را توصیف کند، گفت که این فرایند در واقع فقط مستلزم یک چیز از سمت بیماران است: آن‌ها باید «هر چیزی که به فکرشان خطور می‌کند را بگویند، حتی اگر گفتن‌اش…
پیش‌نوشت: استدلال‌های نویسنده در این متن بویژه در دو پاراگراف ایراد اساسی دارد. یکجا که به یادگیری در رواندرمانی می‌پردازد و جایی که به مطالعات هانس آیزنک می‌پردازد. در روانکاوی ما معتقدیم که روانکاوی دستورالعمل نیست که به…
رواندرمانگران خود نیاز به رواندرمانی دارند. حفظ مرزها با مراجع، پردازش رویدادهای زندگی خودشان و تصمیمگیری در مورد زمان بازنشستگی، دلایلی هستند که چهار متخصص در مورد اینکه چرا به دنبال کمک حرفه‌ای هستند بیان می‌کنند. …
بیماران با معماهای مأیوس‌کننده‌ای به نزد من می‌آیند، همچون «سه دوست پسر آخرم به من خیانت کردند. چرا من مدام عاشق آدم‌های اشتباه می‌شوم؟» یا «هر زمان که ناکام می‌شوم سر رئیسم فریاد می‌زنم، و اکنون از اخراج شدن…