ازدواج‌های نوع نارسیسیستیک توسط افرادی صورت می‌گیرد که قادر نبوده‌اند مرحله نارسیسیزم معمول در رشد را با موفقیت پشت سر بگذارند و پر از خودپسندی و ناتوان از دوست داشتن دیگران هستند. معمولاً تصمیم‌گیری آنها برای ازدواج دشوار است و وقتی ازدواج می‌کنند، تحسین، عشق و توجه بی‌قید و شرط را از شریک زندگی خود طلب می‌کنند.
آنها شریک زندگی خود را متهم به بی‌دقتی، بی‌احساسی و بی‌احترامی می‌کنند مگر اینکه خواسته‌هایشان تحقق یابد. آنها آمادگی این را دارند تا در جایی دیگر به دنبال تأیید نارسیسیزم خود باشند و این چیزی‌ست که روابط زوجی آنها را ناپایدار می‌کند.
بخش‌هایی از مقاله‌ی «مفاهیم روانکاوانه‌ی ازدواج و روابط زوجی»