روانکاو خوب!

روانکاو خوب!

• ۱۱ مهر ۱۳۹۹
• مقالات عمومی

روانکاو خوب!

عموماً مردم وقتی می‌خواهند یک چیزی را گوگل کنند از صفت «خوب» برای آن استفاده می‌کنند تا به‌زعم خودشان جنس مرغوب آن کالا یا خدمات را بیابند. همین می‌شود که اکثر افراد برای اینکه چنین افرادی را به فروشگاه آنلاین‌شان بکشانند از صفت خوب برای محصولات‌شان استفاده می‌کنند و به اصطلاح آن را «سئو» می‌کنند.

تا اینجای کار گویی مشکلی وجود ندارد، به هر حال آن‌ها دارند به نیاز «مشتری» پاسخ می‌دهند. اشکال از آن‌جایی آغاز می‌شود که مردم برای خدماتی مثل خدمات سلامت روان یا در یک سطح ویژه‌تر برای «روانکاوی» دنبال «روانکاو خوب» می‌گردند. این موجب می‌شود که برخی روانشناسان که روانکاوی به طور خاص و رواندرمانی به طور عام را به مثابه یک «بازار» می‌بینند و «منطق بازار» را منطبق بر آن می‌بینند، از عنوان «خوب» برای خدمات رواندرمانی یا روانکاوی استفاده ‌کنند تا چنین افرادی را ترغیب به دریافت خدمات از آن‌ها کنند.

اگر شما واژه‌ی «روانکاو خوب» را در گوگل جستجو کنید با سایت‌هایی مواجه می‌شوید که نه تنها «کار روانکاوی» انجام نمی‌دهند، بلکه حتی تصویر درستی از روانکاوی هم ندارند. حتی به نظر می‌رسد مقالاتی که با کلید واژه‌ی روانکاو خوب نوشته شده‌اند (یا بهتر است بگوییم ساخته شده‌اند) را روانشناسان ننوشته‌اند، بلکه احتمالاً طراحان سایت آن را بر اساس پراکنده‌خوانی‌های خود در فضای نت و با توجه به سئوپذیری آن نوشته‌اند. مشکل اینجاست که نه روانکاوی با «مشتری» سروکار دارد و نه خدمات رواندرمانی و روانکاوی «خوب»بردار است. درمانگری که چنین پسوندی را برای خود انتخاب می‌کند در یک سطحی احتمالاً نتوانسته نارسیسیزم خود را جرح و تعدیل کند.

اجازه دهید توضیح دهیم که چرا ترکیب «روانکاو خوب» اساساً جعلی و نامناسب است. یک اینکه عنوان «روانکاو» به هر کسی اطلاق نمی‌شود. برای دریافت عنوان روانکاو فرد بایستی سال‌ها ممارست ورزد و از یکی از انستیتوهای زیرمجموعه‌ی انجمن بین‌المللی روانکاوی تایید صلاحیت شود. چنین انستیتویی در ایران وجود ندارد و انگشت‌شمار روانکاوانی که در ایران فعالیت می‌کنند خارج از ایران آموزش دیده و این عنوان را کسب کرده‌اند. به‌سختی می‌شود نام آنها را در گوگل یافت. هیچکدام از آنها از صفت «خوب» برای عنوان خود استفاده نکرده‌اند. اساساً آنها نیازی ندارند که خودشان را تعریف کنند!

دوم درباره‌ی صفت «خوب» است. رواندرمانی به طور عام و روانکاوی به طور خاص با سوژگی (subjectivity) افراد سروکار دارد. وقتی با سوژگی سروکار داریم صفت خوب و بد بی‌معناست. پویایی یک رابطه تعیین می‌کند که آنالیز خوب پیش برود یا دچار وقفه شود. حتی وقفه در روانکاوی نیز اصلاً چیز بدی نیست، بلکه بخشی طبیعی از فرایند آنالیز است. چیزی که در روانکاوی مهم است این است که رواندرمانگر به قدر کفایت خود درمان شده باشد. برای همین است در روانکاوی و رواندرمانی تحلیلی، آنالیز شخصی درمانگر بخشی از پروسه‌ی آموزش است و هر روانکاوی الزاماً تحلیل شده است.

پیشنهاد می‌کنیم اگر به دنبال یک تحلیل پویا و کارآمد هستید، به دنبال روانکاو خوب نگردید، به دنبال درمانگر و تحلیل‌گری بگردید که خود تحلیل شده و از راهنمایی‌های سوپروایزرانش بهره می‌برد. هر تحلیل‌گری در بخش‌هایی از کار تحلیلی‌اش ممکن است اشتباهاتی داشته باشد که این هم بخش طبیعی فرایند روانکاوی و رواندرمانی است. «خوب» و «بد» مربوط به ساحت «اخلاق» است و لزوماً مربوط به ساحت روانکاوی نمی‌شود.