آیا روانکاوی برای من مناسب است؟

• ۸ اسفند ۱۳۹۶
• مقالات عمومی

روانکاوی مناسب چه کسانی است؟

روانکاوی و روان‌درمانی روانکاوانه برای کسانی است که احساس می‌کنند گرفتار مشکلات روانی متعددی می‌شوند که پتانسیل آنها برای تجربه‌ی یک ارتباط رضایت‌بخش با شریک زندگی، معشوق، خانواده و دوستان را مختل می‌کند و نیز مانع موفقیت و رضایت در کار و وظایف عادی زندگی روزمره می‌شود. اضطراب‌ها، بازداری‌ها و افسردگی‌ها اغلب از نشانه‌های درگیری‌های درون-روانی هستند. چنین مواردی منجر به مشکلات مختلفی در روابط می‌شود و در صورتی که درمان نشوند، می‌توانند تأثیر قابل‌توجهی بر انتخاب‌های شخصی و حرفه‌ای داشته باشند.

ریشه‌های این مشکلات اغلب عمیق‌تر از آن چیزی است که انسان به شکل آگاهی عادی بتواند به آن دسترسی داشته باشد، به همین دلیل است که بدون روان‌درمانی قابل حل نیستند. بنابراین وقتی می‌خواهید تحت روان‌درمانی قرار بگیرید دنبال درمان مناسبی می‌گردید. عاقلانه نیست اعتماد، تلاش، وقت و هزینه‌تان را صرف درمانی کنید که کمکی به شما نمی‌کند. بنابراین سؤال «آیا روانکاوی برای من مناسب است؟» سؤال مهمی است.

برای کندوکاو بیشتر این سؤال حکمت دانلد وینیکات روانکاو می‌تواند به ما کمک کند. وینیکات می‌نویسد: «روی‌هم‌رفته، روانکاوی مناسب کسانی است که آن را می‌خواهند، به آن نیاز دارند و می‌توانند تحملش کنند». این نقطه شروع خوبی برای این سؤال است.

روانکاوی برای کسانی است که آن را می‌خواهند.

تجربه‌ی روان‌کاوی برای بعضی‌ها مناسب است، نه برای هر نوع شخصیتی. به‌ویژه مناسب آن‌هایی است که می‌خواهند به فهم عمیق‌تری از خودشان برسند. کسانی که می‌خواهند بدانند چطور تکه‌های داستانشان، گذشته و حال، و زندگی درونی و بیرونی‌شان، با هم جور می‌شود.

اگر بخواهید تجربه‌هایتان را درک کنید، اگر کنجکاوید که ذهن‌تان چطور کار می‌کند و اگر می‌خواهید با مشکلات‌تان به‌طور ریشه‌ای دست‌وپنجه نرم کنید روانکاوی احتمالاً رویکرد درمانی مناسبی برای شماست. اگر می‌خواهید در زمانی کوتاه آرام بگیرید، بله درمان مناسبی است اگر هم می‌خواهید تغییراتی پایدار ایجاد کنید باز همینطور است. حتماً هم متوجه تفاوت این دو هستید.

روانکاوی مناسب کسانی است که به آن نیاز دارند.

به زبان ساده، روان‌کاوی درمانی است برای کسانی که درد و رنج عاطفی دارند. روانکاوی کمک بی‌مانندی است برای کسانی که تلاش کرده‌اند با مشکلاتشان کنار بیایند ولی به‌ تنهایی از پس آن برنیامده‌اند و با روش‌های درمانی دیگر هم به موفقیت محدودی رسیده‌اند.

روانکاوی می‌تواند برای شما مناسب باشد اگر نیازتان به دریافت کمک را جدی بگیرید، به‌ویژه اگر مشکلات روانی پایداری مثل افسردگی مزمن یا عودکننده، اضطراب، خشم، مشکلات ارتباطی یا عزت نفس پایین دارید. روانکاوی می‌تواند از سطح ظاهر فراتر برود و به آن پویایی‌های عمیق اصلی برسد که منجر به این شده احساس کنید زندگی‌تان را گم کرده‌اید، در چرخه‌ای معیوب گیر کرده‌اید یا نمی‌توانید زندگی‌تان را به طور سازنده‌ای پیش ببرید.

ممکن است برایتان جالب باشد که برای خیلی از افراد روانکاوی اولین تجربه‌ی روان‌درمانی نیست. اکثر بیماران روانکاوان قبلاً پیش درمانگر دیگری تحت درمان بوده‌اند. در بیشتر موارد تجربه درمان قبلی آنها  خیلی بد نبوده و آن‌قدر مثبت بوده که به‌کلی از کار نیفتند. با وجود این آنها را به اندازه کافی راضی‌ نکرده و این احساس را دارند که باز هم به کمک احتیاج دارند. چنین بیمارانی در غالب موارد تشخیص می‌دهند که به چیزی عمیق‌تر نیاز دارند و طی درمان می‌توانند به تفاوت رویکرد درمانگر قبلی با رویکرد رواندرمانگر فعلی پی ببرند. با مشاهده چنین تفاوت‌هایی بیماران به این باور می‌ٰرسند که روانکاوی چیزی منحصربه‌فرد در اختیار آنها قرار می‌دهد، که هم آن را می‌خواهند و هم واقعاً به آن نیاز دارند.

روانکاوی مناسب کسانی است که بتوانند آن را تحمل کنند.

روان‌کاوی راحت نیست. افراد، فارغ از اینکه چقدر آن را می‌خواهند یا به آن نیاز دارند، باید بتوانند از پس آن بر بیایند. نه‌تنها به زمان و منابع مالی نیاز است، بلکه بایستی حرارت سوزان آن را تاب بیاورند، طاقت خودسنجی کامل و بازخوردهای روانکاو را داشته باشند. بایستی بتوانند با احساسات، افکار و تکانه‌های دردناک و ناخوشایند مواجه شوند. بایستی مشتاق باشند تا بتوانند سفر طولانی بهبود را اگر چه دو گام به پیش و یک گام به پس بپیمایند.

ظرفیت تحمل درمان را معمولاً به عنوان «سرسختی» روانشناختی در نظر می‌گیرند. ممکن است ترکیبی ضدونقیض به نظر برسد: کسانی که از دردهای عاطفی عمیق رنج می‌برند، برای اینکه تحت روانکاوی قرار بگیرند درعین‌حال باید آنقدر سرسخت باشند که دردهای عاطفی عمیق را تحمل کنند. ممکن است در همان ابتدا تشخیص سرسختی یک نفر برای تحمل روانکاوی دشوار باشد، اما وقتی پیش می‌روید مشخص می‌شود. سرسختی روانشناختی معمولاً با توانمندی فرد برای بهبود و اراده برای غلبه بر موانع سر راه آشکار می‌گردد. بعضی‌اوقات به‌صورت غیرمستقیم به شکل نوعی خیره‌سری و شهامت خودش را نشان می‌دهد. با پیشرفت فرایند تحلیل، امیدواری‌ بیشتر و بیشتر می‌شود وقتی روانکاو خود را مقابل مبارزی می‌بیند که به مصایبش اهمیتی نمی‌دهد.

چطور یک روانکاو مناسب پیدا کنم؟

با کمک یک روانکاو متخصص است که بیمار می‌تواند بینش جدیدی در مورد بخش‌های ناهشیار این اختلالات به دست آورد. صحبت کردن با روانکاو در یک فضای امن باعث می‌شود که بیمار به طور فزاینده‌ای نسبت به بخش‌هایی از دنیای درونی ناشناخته‌ی خود (اعم از انگیزه‌ها، افکار و احساسات، خاطرات و رؤیاها) آگاه شود. از این رو، روانکاوی درد روانی را تسکین می‌دهد، سازمان شخصیت را ارتقا می‌دهد و باعث رشد خود-آگاهی می‌شود که از قِبل این خودآگاهی، عزت‌نفس بیمار برای پیگیری اهداف خود در زندگی رشد می‌یابد. این تأثیرات مثبت روانکاوی تا مدت‌ها پس از پایان تحلیل ادامه خواهد داشت و منجر به رشد بیشتر می‌شود.

اگر بعد از خواندن این مطلب فکر می‌کنید که روان‌کاوی چیزی است که ممکن است بخواهید، نیاز داشته باشید و بتوانید تحملش کنید توصیه می‌کنیم به آن جدی‌تر فکر کنید. بگردید تا درمانگری بیابید که در موسسه روانکاوی محل زندگی‌تان آموزش دیده باشد. وقتی یک روانکاو مناسب پیدا کردید یک وقت با او رزرو کنید. اجازه بدهید روانکاو به شناختی از شما برسد و بگوید که به نظرش روانکاوی برای شما مناسب است یا نه. اگر به نظرش مناسب نباشد شما را به کسی با رویکرد درمانی دیگر ارجاع می‌دهد که ممکن است برایتان مناسب‌تر باشد. اگر به نظرش مناسب بود توصیه می‌کنیم  یک نفس عمیق بکشید و امتحانش کنید.