انواع روش‌های رواندرمانی روانکاوانه

انواع روش‌های رواندرمانی روانکاوانه

• ۱ بهمن ۱۴۰۱
• مقالات عمومی

روانکاوی به اشکال مختلف اعمال می‌شود. رواندرمانی روانکاوانه‌ی کلاسیک به‌گونه‌ای طراحی شده تا به بهترین وجه با ظرفیت‌های یک بیمار بالغ روان‌رنجور را که به خوبی با خواسته‌های زندگی و کار سازگار است، منطبق شود. در همین حال، رواندرمانی روانکاوانه با فراوانی بالا برای طیف وسیع‌تری از آسیب‌شناسی روانی، به عنوان مثال، اختلالات شخصیت خودشیفته شدید و مرزی نیز اعمال می‌شود.

رواندرمانی روانکاوانه یا رواندرمانی تحلیلی با بزرگسالان معمولاً با دفعات کمتر (یک یا دو جلسه در هفته) و به صورت رو در رو و نشسته اعمال می‌شود. اغلب اهداف آن بیشتر بر حل یک نوع مشکل (مثلاً مشکلات در روابط یا کار)، افسردگی یا اختلالات اضطرابی متمرکز است. حتی اگر انتقال‌ها و انتقال‌های متقابل اتفاق می‌افتند، مانند روانکاوی، اغلب در پس‌زمینه می‌مانند و تفسیر نشده باقی می‌مانند و فضایی را برای رسیدگی و حل مستقیم‌تر مشکلات زندگی بیمار فراهم می‌کنند. گاهی اوقات هر دو شرکت‌کنننده در روان‌درمانی روانکاوانه در مرحله بعدی درمان تصمیم می‌گیرند کار خود را عمیق‌تر کنند و روانکاوی را با تعداد جلسات بیشتر در هفته آغاز کنند.

کودکان و نوجوانان ممکن است مشکلات پایدار (افسردگی، اضطراب، بی‌خوابی، پرخاشگری شدید، تفکر وسواسی، رفتار اجباری، مشکلات یادگیری، اختلالات خوردن و غیره) را تجربه کنند که ممکن است رشد روانی آنها را به خطر بیندازد و باعث ایجاد نگرانی در والدین، معلمان و دوستان آنها شود. برای آن‌ها، روش‌های درمان روان‌کاوانه‌ای برای سن خاص (از جمله بازی با مجسمه‌ها، اسباب‌بازی‌ها و نقاشی) ایجاد شده است که به کودک یا نوجوان اجازه می‌دهد آنچه را که او را آزار می‌دهد بیان کند. تحلیلگران کودک متخصصانی هستند که بخش‌های ناخودآگاه ارتباطات بیمار خود را متوجه می‌شوند و به آن‌ها پاسخ مناسب می‌دهند، بنابراین به کودک کمک می‌کنند تا تعارضات عاطفی و مشکلاتی را که در زیر علائم آشکار آنها قرار دارد و در رشد ذهنی اخلال ایجاد می‌کنند، حل کنند.

سایکودرام روانکاوانه (بیشتر در ایالات متحده و فرانسه) برای بیمارانی با بازداری‌های عظیم، که در بازنمایی، بیان، و تشریح مشکلات خود نیاز به حمایت دارند توسعه داده شده است. این محیط شامل یک رهبر یا کارگردان نمایش است که به بیمار کمک می‌کند تا صحنه ای را پیشنهاد کند، وارد شود و آن را توسعه دهد (مثلاً یک خاطره، یک احساس، موقعیت واقعی)، که محتوای کار درمانی است. بیمار با چندین همدرمانگر یا بازیگر بازی می‌کند که نقش‌هایی را که بیمار به آنها محول می‌کند بر عهده می‌گیرند. کارکرد همدرمانگران درک همدلانه‌ی این نقش‌ها به‌عنوان بخش‌هایی از بیمار (مثلاً جنبه‌های مختلف تعارض) یا اُبژه‌های مهم آن‌ها، و ترجمه معنای پنهان این نقش‌ها با نمایش فرآیندهای ناخودآگاه (عمدتاً تدافعی) آنهاست. رهبر نمایش ممکن است در هر نقطه نمایش را قطع و تفسیر کند. بازی اجازه می‌دهد تا مسائل دشوار را در برابر بیمار آشکار کند و یکپارچگی و درونی کردن آنها را تسهیل می‌بخشد. هدف از این سایکودارم، توسعه بینش بیمار نسبت به زندگی درونی خود (افکار، احساسات، فانتزی‌ها، رؤیاها و تعارضات) و تقویت فعال‌سازی آنهاست که منتج به گسترش فضای روانی (تئاتر درونی) است که در آن اجزای مختلف آن می‌توانند مورد توجه و درک قرار گیرد.

زوج‌درمانی و خانواده‌درمانی تحلیلی، بینش‌های روان‌کاوی را در پویایی‌هایی که بین زوج‌ها و خانواده‌هایی که در تعارض‌های مکرر گیر افتاده‌اند، به‌کار می‌برد. با کمک روانکاو، جنبه‌های موقعیت‌ها و انتقال‌های ناسازگار، فرافکنی‌های متقابل، و اجرای مکرر فانتزی‌های ناخودآگاه را می‌توان با توجه به ایده‌های ناخودآگاه غالب در مورد اینکه ازدواج و زندگی خانوادگی چه معنایی دارد یا باید داشته باشد، تفسیر و تحلیل کرد، و در نتیجه این امر تسهیل می‌شود.

گروه‌درمانی تحلیلی (معمولاً ۶ الی ۹ عضو) از این تمایل جهانی استفاده می‌کند که جمع‌های ساختارنایافته افراد در گروه‌های کوچک یا بزرگ بدون یک وظیفه تعریف‌شده، موجب واپس‌روی به سطوح ابتدایی عملکرد روانی می‌شود. به عنوان مثال، وابستگی و تسلیم شدن تحت یک رهبر گروه ایده‌آل شده یا ناکام‌کننده، واکنش‌های تهاجمی جنگ-گریز، جفت شدن و تقسیم شدن به گروه‌های فرعی، و همچنین دفاع در برابر این فرآیندها. در حالی که برخی از گروه‌ها بر مشارکت و تعامل فرد در اینجا و اکنون پویایی گروه تمرکز می‌کنند، برخی دیگر به فرآیندهای کلی گروه و فرهنگ خاصی که از طریق بحث‌های شناور آزاد ظهور می‌کند می‌پردازند. گروه‌درمانی تحلیلی می‌تواند اهداف مختلفی را دنبال کند: گروه‌های درمانی، گروه‌هایی که رشد شخصی را تقویت می‌کنند، گروه‌های بحث بالینی برای حرفه‌های پزشکی (گروه‌های بالینت، کنفرانس-تاویستاک)، و همچنین گروه‌هایی که خوداندیشی و حل مسئله را در ابعاد بزرگ‌تر تشویق می‌کنند.