ویلفرد بیون کیست؟

• ۳۰ تیر ۱۳۹۸
• ویلفرد بیون

ویلفرد بیون (Wilfred Bion)

ویلفرد بیون (۱۸۷۹-۱۹۷۹) در موترا در شمال غربی هند چشم به جهان گشود، و در مدرسه‌ای شبانه‌روزی در انگلستان تحصیل کرد. در آن‌جا او اندوهگین بود، و دلش برای پدر و مادرش، آیا و هندوستان، که آن را دوست می‌داشت، تنگ می‌شد.

او در جنگ جهانی اول در فرانسه در هنگ تانک‌ها جنگید، و به پاس خدماتش به DSO (نشان خدمات برجسته) و از طرف حکومت فرانسه به لژیون دونور نائل شد.

بیون پس از جنگ مشغول تحصیل در رشته‌ی تاریخ در کالج کوئین آکسفورد شد، و بعداً برای تحصیل پزشکی به دانشگاه کالج لندن رفت. پس از احراز صلاحیت به عنوان پزشک، هفت سال را در کلینیک تاویستاک در لندن به آموزش روان‌درمانی روانکاوانه گذراند. در حالی که آن‌جا ساموئل بکت را برای مصاحبه‌های درمانی می‌دید. در سال ۱۹۳۸ نخستین تحلیل آموزشی خود را با جان ریکمن آغاز کرد. این تحلیل با آغاز جنگ جهانی دوم به پایان رسید، که در طی آن بیون با سربازان تروماتیزه در بیمارستان‌های نظامی کار می‌کرد.

در حدود سال ۱۹۴۶، بیون وارد دوره‌ی آموزش تحلیل با ملانی کلاین شد، و عضویت کامل در انجمن روانکاوی بریتانیا را در سال ۱۹۵۰ کسب کرد.

بیون دوبار ازدواج کرد و سه فرزند داشت؛ دختر او پارتنوپه به تحلیل‌گر مستعدی در ایتالیا تبدیل شد. در سال ۱۹۶۸، بیون در ۷۱ سالگی به کالیفرنیا نقل مکان کرد. مدت کوتاهی پیش از مرگش در سال ۱۹۷۹ به انگلستان بازگشت.

کار بیون و گسترش مفاهیم کلاینی

بیون در حین تحصیل در دانشگاه کالج لندن با ویلفرد تراتر ملاقات کرد، پزشک دیگری که به کارکردهای ذهن علاقه‌‌مند بود. اثر تراتر به نام «غرائز رمه در جنگ و صلح» تاثیر مهمی بر علاقه‌ی بیون به ذهنیت گروهی گذاشت.

کار بیون با سربازان تروماتیزه در طی جنگ جهانی دوم، و نقش او در کار با هیئت گزینش افسران، به شکل‌گیری پایه و اساس ایده‌های او کمک کردند که بعداً در مقالاتی که تحت عنوان تجربیات در گروه‌ها به انتشار رسیدند، بیان شدند.

بیون بخش اعظم شهرت خود را مدیون اثری است که در کار با بیماران سایکوتیک با استفاده و گسترش مفاهیم کلاین از همانندسازی‌ فرافکنانه و دو موضع پارانوئید-اسکیزوئید و افسرده‌وار در تعادل پویا، معرفی انگاره‌ی ظرف-مظروف (♀ ♂)؛ و تدوین نظریه‌ای از تفکر با تجربه‌ی هیجانی در هسته‌ی آن نشأت گرفت. آثار مشهور او، علاوه بر تجارب در گروه‌ها و سایر مقالات، چهار کتاب در دهه‌ی شصت هستند: یادگیری از تجربه، عناصر تحلیل روان، استحاله‌ها، و توجه و تفسیر.

بیون تصور می‌کرد که گسترش ایده‌های او در مورد دنیای درونی فرد، به ویژه در رابطه با تفکر و فانتزی ناهشیار اولیه، ایده‌های پیشین او را درباره‌ی ذهنیت گروهی در برمی‌گیرند و تغییر می‌دهند. با این حال، او برای ایده‌های اخیر، یا برای توضیح خود از انتقال متقابل از منظر نسخه‌ای بسط‌یافته از مفهوم همانندسازی فرافکنانه‌ی کلاین، حمایتی از ملانی کلاین دریافت نکرد.

بیون امروز

شمار روزافزونی از تحلیل‌گران به کاوش موضوعیت بالینی ایده‌های مؤخر بیون، که برخی از آن‌ها عمدتاً در طی اقامت او در لس انجلس گسترش یافته‌اند، علاقه نشان می‌دهند. خاطرات آینده، اثری کنایه‌آمیز است که بسیاری از ایده‌های نظری بیون را به قالب رمان در می‌آورد، کاری که خود او همیشه می‌خواست به آن مبادرت ورزد. مفهوم او از «O» هنوز برای تحلیل‌گران معاصر چالش‌برانگیز است، اما به همگی ما یادآوری می‌کند که پدیدارهایی که مطالعه می‌کنیم، گریزپا و به نحوی در «پشت» آن نمودهای سطحی هستند که بر نظام‌های حسی و ادراکی ما اثر می‌گذارند، و چیزهایی که معمولاً با آن‌ها سر و کار داریم استحاله‌هایی هستند از آن‌چه واقعاً آن‌جاست. کار بیون همچنان برای نسل‌های جدیدی از تحلیل‌گران عملی و محققان در بسیاری از زمینه‌های مختلف و در بسیاری از نقاط مختلف جهان، تازه و از نظر بالینی حائز اهمیت هستند.

به رغم سبک منحصر به فرد و بی‌مانند نوشتار و اندیشه‌ی بیون، متون او نه به‌تنهایی، بلکه همراه با هربرت روزنفلد و هانا سیگل به بهترین نحو قابل مطالعه است.