شخصیت‌های مضطرب-اجتنابی و فوبیک

• ۲ تیر ۱۴۰۳
• تشخیص بالینی, مختص اعضای ویژه

شخصیت‌های مضطرب-اجتنابی و فوبیک

بسیاری از افرادی که در حال حاضر با اختلال اضطراب فراگیر (GAD) مطابق تعریف DSM تشخیص داده می‌شوند، شاید بهتر باشد به عنوان افرادی با سبک شخصیتی که اضطراب، تجربه سازمان‌دهنده‌ی روان آن‌هاست، درک شوند. همانند روان‌شناسی‌ افسردگی، این مفهوم نیز بحث‌برانگیز است، چرا که برخی پژوهشگران ترجیح می‌دهند هر نوع اضطراب مزمنی را در طیف خلق قرار دهند، به جای اینکه آن را در طیف شخصیت قرار دهند. گرچه اختلال شخصیت اجتنابی در DSM ظاهر می‌شود، کار شدلر و وستِن (۲۰۰۴) نشان می‌دهد که طیف گسترده‌تری وجود دارد که در آن اضطراب بر شخصیت غالب است. در ویرایش اول راهنمای تشخیصی روانپویشی (PDM)، ما به شخصیت‌های فوبیک مجزا از شخصیت‌های مضطرب پرداخته‌ایم، اما در پاسخ به پژوهش‌های مبتنی بر SWAP (برای مثال، شدلر، ۲۰۱۵؛ وستِن و همکاران، ۲۰۱۲) و در تلاشی برای تأکید بر تداوم‌های کلی به جای زیرگونه‌های مجزا و مصنوعی پیکربندی شخصیت، ما شخصیت‌های مضطرب، اجتنابی و فوبیک را در یک خوشه‌ی کلی اضطراب قرار می‌دهیم و در اینجا به تفاوت‌های خاص آن‌ها می‌پردازیم.

اضطراب شخصیتی در سطوح نوروتیک تا مرزی یافت می‌شود. در سطح روان‌پریش، افرادی با روان‌شناسی‌ هدایت‌شده به وسیله‌ی اضطراب، چنان از ترس پر می‌شوند که به دفاع‌های برون‌فکنانه اولیه وابسته می‌گردند. درک کلی وضعیت روان‌شناختی‌ چنین بیمارانی را می‌توان با هم‌پوشانی با حوزه‌ی بدگمان (پارانوئید) بهتر فهمید.