برگی بر تحول عملکرد روانی | ملانی کلاین

به اعتقاد من توان ایگو -که منعکس کننده‌ی حالت امتزاج بین دو غریزه است- به صورت سرشتی تعیین شده است. اگر در این امتزاج برتری با غریزه‌ی زندگی باشد، که دال بر استیلای ظرفیتِ عش‌قورزی است، ایگو نسبتا قوی بوده، و بیشتر قادر به حمل اضطرابِ برآمده از غریزه‌ی مرگ و تقابل با آن خواهد بود. اینکه تا چه حد توان ایگو می‌تواند حفظ شده و افزایش یابد، بخشی‌اش متاثر از عوامل بیرونی است، به ویژه نگرش مادر نسبت به نوزاد. با این حال حتی مادامی که غلبه با غرایز زندگی و ظرفیت عشق‌ورزی است، تکانه‌های ویرانگر همچنان به بیرون منحرف شده و در خلق ابژه‌های گزند و آسیب‌زا و خطرناکی که بازدرون‌فکنده می‌شوند سهیم هستند. گذشته از این در راستای فانتزی‌ها و عواطف نوزاد همپای تاثیراتِ تجربیات عملیِ او، فرآیندهای ابتدایی درون‌فکنی و فرافکنی به تغییرات با دوام در روابط ایگو با ابژه‌هایش میانجامد، که با نوسانات میان ابژه‌های درونی و بیرونی، و خوب و بد همراه است. پیچیدگی این نوسانات آبستن فعالیت مادام‌العمر غرایز دوگانه‌ای است که زیربنای تحول ایگو در رابطه‌اش با جهان خارج بوده و به موازات آن بنای جهان درونی را نیز می‌سازد. ابژه‌ی خوب درونی شده می‌آید تا هسته‌ی ایگو حول این محوری که قابل توسعه و تحول است شکل گیرد. چنانچه ایگو توسط ابژه‌ی خوب درونی شده حمایت شود، بیشتر قادر خواهد بود تا بر اضطراب چیره شده و با در عقدِ لیبیدو آوردن غریزه‌ی مرگی که در درون فعال است زندگی را محافظت کند.