ویژگی‌های سازمان شخصیت مرزی | نانسی مک‌ویلیامز

ویژگی‌های سازمان شخصیت مرزی | نانسی مک‌ویلیامز

• ۱۱ تیر ۱۴۰۱
• مختص اعضای ویژه, نانسی مک‌ویلیامز

ویژگی‌های سازمان شخصیت مرزی

یکی از بارزترین ویژگی‌های افراد دارای سازمان شخصیت مرزی استفاده از دفاع‌های بدوی است. از آنجایی که آنها بر عملکردی قدیمی و فراگیر مانند انکار، همانندسازی فرافکنانه و دوپاره‌سازی تکیه می‌کنند، هنگامی که واپس‌روی می‌کنند، تشخیص آنها از بیماران سایکوتیک دشوار می‌شود. اگرچه یک تفاوت مهم بین افراد مرزی و سایکوتیک این است که وقتی یک درمانگر با یک بیمار مرزی مواجه می‌شود، بیمار دست کم یک واکنش گذرا و موقتی نشان می‌دهد. هنگامی که درمانگر نظر مشابهی را به فردی سایکوتیک ارائه می‌دهد، احتمالاً بیشتر برانگیخته می‌شود.

به عنوان مثال، دفاع نا‌ارزنده‌سازی اولیه را در نظر بگیرید. ناارزنده شدن برای هر درمانگری تجربه‌ای آشنا و دردناک است. نا‌ارزنده‌سازی یک راهکار ناهشیار است که اغلب قصد حفظ عزت نفس را دارد، اما این کار را به قیمت یادگیری انجام می‌دهد. تلاش برای توجه کردن به این دفاع ممکن است چیزی شبیه به «شما مطمئناً دوست دارید به تمام عیب‌های من توجه کنید. شاید این شما را از اعتراف به این که ممکن است به کمک من نیاز داشته باشید محافظت می‌کند. شاید اگر همیشه من را ناامید نمی‌کردید و سعی می‌کردید از این احساس دوری کنید، احساس ناراحتی می‌کردید یا خجالت می‌کشیدید.» یک بیمار مرزی ممکن است به چنین تفسیری بی‌اعتنایی کند، یا با اکراه آن را بپذیرد، یا در سکوت آنرا بپذیرد، اما در هر صورت، آثاری از کاهش اضطراب ارائه می‌دهد. یک فرد سایکوتیک با افزایش اضطراب واکنش نشان می‌دهد، زیرا برای فردی که در ترس وجودی به سر می‌برد، ناارزنده‌سازی قدرت درمانگر ممکن است تنها وسیله روانشناختی باشد که به وسیله آن احساس می‌کند از نابودی محافظت می‌شود.