شخصیت‌های جسمانی‌ساز

• ۲۳ تیر ۱۴۰۳
• تشخیص بالینی, مختص اعضای ویژه

شخصیت‌های جسمانی‌ساز

پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهد روانپزشکان و سایر پزشکان نسبت به سایر درمانگران، احتمال بیشتری دارد که در میان بیماران خود با افرادی که به طور مکرر علائم جسمی را به عنوان مشکلات روانی تجربه می‌کنند (بیماران جسمانی‌ساز) مواجه شوند. شدلر (۲۰۱۵) و وسن (۲۰۱۲) در مطالعاتی که با استفاده از ابزار SWAP انجام دادند، نتوانستند خوشه‌ای از افراد را شناسایی کنند که مشکلات آنها به طور مزمن به صورت مشکلات جسمانی بروز پیدا می‌کند. دلیل احتمالی این امر، محدود شدن نمونه‌گیری این مطالعات به بیماران روانشناسان و روانپزشکان است (یعنی جمعیت بیمارانی که مشکلات خود را به عنوان مسائل سلامت روان و نه سلامت جسمانی شناسایی کرده‌اند).

در نسخه اول راهنمای تشخیصی روانپویشی (PDM)، ما اختلال شخصیت جسمانی‌ساز را مطرح کردیم و همچنان بر ارزش این مفهوم تأکید داریم. با این حال، همانند وضعیت روانشناختی افسردگی، برخی از متخصصان این نوع تابولی بالینی را خارج از طیف اختلالات شخصیت می‌دانند. با وجود این، درمانگران اغلب با افرادی سروکار دارند که دغدغه اصلی و بیان عمده‌ی رنج روانی آن‌ها مشکلات جسمی است. بنابراین، ضروری می‌دانیم در مورد این گروه از بیماران صحبت کنیم.

جسمانی‌سازی و دغدغه‌های جسمی در سراسر طیف شدت (اختلالات شخصیت) شایع هستند، اما درمان آن‌ها به ویژه در محدوده اختلال شخصیت مرزی، که در آن بیماری می‌تواند به طور جدی در تداوم درمان اختلال ایجاد کند، و در محدوده اختلالات سایکوتیک، که در آن دغدغه‌های سایکوتیک ممکن است به صورت هذیان‌های جسمی بروز پیدا کنند، بسیار دشوار می‌شود.