مفهوم روابط اُبژهای درونی اگرچه اغلب به اشتباه تصور می‌شود که تئوری روابط اُبژهای، نظریه‌ای منحصراً میان فردی است که توجه را از ناخودآگاه منحرف می‌کند، اما در واقع، اساساً نظریه‌ی روابط اُبژهای درونیِ[1] ناخودآگاه در تعامل پویا با تجربه‌ی…
خوانش تازه‌ای از ریشه‌های نظریه‌ی روابط اُبژهای نویسنده خوانشی از "ماتم و مالیخولیا"[1]ی فروید ارائه می‌دهد که در آن نه‌تنها ایده‌هایی را که فروید معرفی می‌کرد، بلکه نحوه‌ی اندیشیدن/نوشتن او را در این اثر جریان‌ساز بررسی می‌نماید. نویسنده نشان می‌دهد…
رؤیابینیِ جلسه‌ی روانکاوی: یک مقاله‌ی بالینی مقدمه ایده‌ی رؤیابینیِ جلسه‌های روانکاوی[1] برای من یکی از مهم‌ترین و دشوارترین پدیده‌های روانکاوانه است. روشی است برای مفهوم‌پردازی جنبه‌های بنیادین شیوه‌ی درمانم، شیوه‌ای که باید هر دفعه دوباره کشفش کنم. انگشت گذاشتن روی…
کتاب ماتریس ذهن اثری ارزشمند از تامس آگدن -روانکاو و نویسنده‌ی آمریکایی- است. کتاب منبعی قابل دسترس و روان است که چشم‌اندازهای مختلف روانکاوی را عمیقاً مورد کاوش قرار داده است. غیر روانکاوان، غالباً با اصطلاحات مختلف و پیچیدگی کارهایی…
درباره‌ی همانندسازی فرافکنانه اول: مقدمه یک وظیفه پایدار در تفکر روان‌تحلیلی تلاش برای ایجاد مفاهیم و زبان ثابت و پایداری است که در درک تعامل بین پدیده‌ها در حوزه درون روانشناختی (1) (به‌عنوان مثال افکار و احساسات) و پدیده‌هایی که…
درباره‌ی روانکاو شدن مقدمه‌ی مترجم: تامس آگدن یکی از نظریه‌پردازان معاصر روانکاوی است که به «روانکاو شاعر» معروف است. کسی که کارهای آگدن را می‌خواند، با حجمی از استعاره و شاعرانگی روبرو می‌شود، مفاهیمی سرشار از رؤیاپردازی، ژرفا و حساسیتی…
در این مقاله، دو نمونه‌ی بالینی ارائه شده و سعی شده تا روش‌هایی شرح داده شود که روانکاو تلاش می‌کند با آنها ماهیت ویژه‌ی تعامل لحظه به لحظه‌ی تجربه‌ی سوژه‌ای روانکاو، تجربه‌ی سوژه‌ای روانکاوی‌شونده و تجربه‌ی بیناسوژه‌ای جفت تحلیلی (تجربه‌ی…
ترس از فروپاشی به‌قلم وینیکات، کتاب ناتمامی است که خواننده‌اش می‌بایست علاوه بر خواندن، نویسنده‌ی این اثر نیز باشد، چراکه متن به‌جای اینکه ایده‌های کاملاً پرورده‌ای را ارائه کند، اغلب با ایما و اشاره سخن می‌گوید. درک نویسنده از استدلالِ…
ماجرای چگونگی ورود توماس آگدن به ادبیات -جای تعجب ندارد که- با مادرش شروع می‌شود. سانفرانسیسکو- دکتر توماس آگدن [1] روی صندلی درمانگری‌اش نشسته و من در انتهای دیگر اتاق روی صندلی‌ای روبروی او نشسته‌ام. بین ما یک تخت باریک وجود…