دیالوگ روانکاوانه | ماتریس ذهن

دیالوگ روانکاوانه | ماتریس ذهن

• ۱۲ دی ۱۳۹۹
• کتاب, مختص اعضای ویژه

دیالوگ روانکاوانه

با مردگان می‌میریم:

ببین، آن‌ها راهی شدند و ما با آن‌ها می‌رویم.

با مردگان متولد می‌شویم.

ببین، آن‌ها برمی‌گردند، و ما را با خود می‌آورند.

تی اس الیوت 

این کتاب به مثابه نوعی از عمل تفسیر ارائه می‌شود. چشم‌اندازهای مختلف روانکاوی تقریباً شبیه زبان‌های مختلف هستند. با وجود همپوشانی گسترده‌ی محتوای معنایی متون نوشتاری زبان‌های مختلف، هر زبان معنایی را ایجاد می‌کند که نمی‌تواند توسط سایر زبان‌هایی که اکنون  صحبت می‌شوند یا در شکل نوشتاری حفظ می‌شوند، ایجاد شود. مفسر صرفاً حامل انفعالی اطلاعات از یک شخص به شخص دیگر نیست، او حافظ فعال و خالق معنا و همچنین بازیابی کننده مفاهیم عجیب و بیگانه است. به همین ترتیب مفسر، از کامل بودن گفتمان انسان محافظت می‌کند.

روانکاوی، هم به عنوان یک فرایند درمانی و هم به عنوان مجموعه‌ای از ایده‌ها، در قالب گفتمانی بین سوژه‌ها توسعه می‌یابد که هر یک محصولات خود و دیگری را تفسیر می‌کند.  لحظه‌ای صحبت در مورد روانکاوی به مثابه یک نظریه (یا به عبارت دقیق‌تر، مجموعه‌ای از نظریه‌ها)، هر یک ازمداخله‌های مهم درجه‌ای از راه‌حل را برای یک مسئله‌ی نظری یا بالینی فراهم می‌کند، و با این کار یک دوراهی معرفت‌شناختی (epistemologic) جدید ایجاد می‌کند. مداخله بعدی دیگر به همان مسئله‌ای که مداخله قبلی پرداخته است، نمی‌پردازد. زیرا آن مشکل دیگر وجود ندارد. مشکل برای همیشه تغییر کرده است. هرچه مداخله قابل توجه‌تر باشد، مسئله معرفت‌شناختی به طور بنیادی (و جالب‌تر) تغییر شکل می‌یابد.

نظریه‌ی روابط اُبژه‌ای مجموعه متنوعی از مداخلات در گفتمان روانکاوی را نشان می‌دهد و ویژگی مسائل معرفت‌شناختی را که در حال حاضر برای بررسی روانکاوان قابل دسترسی است، تغییر داده است. در این کتاب چندین ایده‌ی محوری حاصل از کار مکتب انگلیس مورد بحث قرار خواهد گرفت. در درجه اول مفاهیمی که توسط ملانی کلاین، دونالد وینیکات و به روشی محدودتر توسط رانلد فیربرن و ویلفرد بیون معرفی شده‌اند. سعی نمی‌کنم مداخلات این تحلیلگران را بررسی یا ترکیب کنم. بلکه هدف من روشن کردن، نقد کردن و تفسیر کردن و در ضمن ایجاد فهم تحلیلی جدید است. اگرچه درباره‌ی مفاهیم فردی و گروهی از مفاهیم که اعضای مکتب انگلیس در آن سهم داشتند، بحث خواهم کرد، اما امیدوارم بتوانم بخشی از حرکت اندیشه را که زمینه‌ساز گفتمان غیرمعمول مولد است، که در این ایده‌ها ارائه شده، بیان کنم. مداخلات در دیالوگ روانکاوی که بر آن تمرکز خواهم کرد، در بازه‌ی زمانی بین ۱۹۲۵ و اوایل دهه ۱۹۷۰ انجام شده است. این گفتمان به پایان رسیده است و سعی در بازسازی تاریخی آن نخواهم داشت. ارائه‌ام از کلاین، وینیکات، فیربرن، بیون و دیگران تلاشی برای تکرار تفکر این تحلیلگران نیست. از زمانی که در زمینه دیالوگ (دیالوگ) مداخلات آن‌ها انجام شده، گذشته است. همه‌ی آنچه که در زمان حال می‌تواند به صورت زنده وجود داشته باشد ظرفیت ما برای تفسیر است.