مفهوم روابط اُبژهای درونی | تامس آگدن
مفهوم روابط اُبژهای درونی
اگرچه اغلب به اشتباه تصور میشود که تئوری روابط اُبژهای، نظریهای منحصراً میان فردی است که توجه را از ناهشیار منحرف میکند، اما در واقع، اساساً نظریهی روابط اُبژهای درونیِ[۱] ناهشیار در تعامل پویا با تجربهی میانفردی فعلی قرار دارد. آنالیز روابط اُبژهای درونی بر بررسی رابطهی بین اُبژهای درونی و روشهای مقاومتِ بیمار در برابر تغییر این روابط اُبژهای درونیِ ناهشیار با وجود تجربه فعلی، متمرکز است. تئوری کلاسیک شامل مفهومی از اُبژههای درونی نیست. در عوض، مفاهیم مرتبط و تا حدی همپوشانِ ردپای حافظه، بازنمایی ذهنی خود (self) و اُبژه، درونفکنی، همانندسازی، و ساختارهای روانی وجود دارد.
فرضیهی مقاله حاضر این است که «درونیسازی» یک رابطهی اُبژهای لزوماً شامل دوپارهسازی ایگو[۲] به بخشهایی است که هنگام واپسرانی، اُبژههای درونی را تشکیل میدهند که در یک رابطهی ناهشیار خاص با یکدیگر قرار دارند. این رابطهی درونی از طریق ماهیت روابط اُبژهای اصلی شکل میگیرد، اما به هیچ وجه مطابقت یک – به – یک با آن ندارد، و علاوه بر این، به طور بالقوه با تجربه بعدی قابل تغییر است. رابطه اُبژهای درونی ممکن است بعداً با استفاده از فرافکنی و همانندسازی فرافکنانه در یک موقعیت میانفردی، دوباره برونیسازی شود، بنابراین، پدیدههای روانکاوی انتقال و انتقال متقابل و سایر تعاملات میان فردی به وجود میآیند.
همچنین پیشنهاد خواهد شد که اُبژههای درونی به منزلهی زیر–سازمانهای ناهشیارِ دینامیک ایگو شناخته میشوند که قادر به تولید معنا و تجربه، یا به عبارت دیگر، توانایی تفکر، احساس و ادراک هستند. این زیر–سازمانها در روابط ناهشیار با یکدیگر قرار دارند و شامل این موارد هستند: (۱) زیرسازمان خود ایگو[۳]، یعنی، جنبههایی از ایگو که از طریق آن، شخص، ایدهها و احساسات خودش را به طور کامل تجربه میکند، و (۲) زیرسازمانهای اُبژهای ایگو[۴]، که از طریق آن، معانی به شیوهای مبتنی بر همانندسازی یک جنبه از ایگو با اُبژه تولید میشوند. این همانندسازی با اُبژه آنقدر کامل است که حس اصلی خود (self) در یک نفر تقریباً به طور کامل از بین میرود. مفهوم روابط اُبژهای درونی فراتر از مفهوم کلاسیک خود و بازنمایهای ذهنی اُبژه است (هارتمن، ۱۹۶۴) ؛ (جاکبسون، ۱۹۶۴) ؛ (سندلر و روزنبلات، ۱۹۶۲). آنچه که در اینجا پیشنهاد میشود، این ایده است که ایگو به بخشهایی تقسیم میشود که هر کدام توانایی تولید تجربه را دارند و برخی از این بخشهای فرعی ایگو، تجربه را به شیوهای ایجاد میکنند که بر طبق حس اُبژهی فرد در یک رابطه اُبژهای اولیه مدلسازی شده است، در حالی که بخشهای فرعی دیگر، تجربه را به شیوهای ایجاد میکنند که در الگویی متناسب با تجربهی شخص در همان روابط اُبژهای اولیه ثابت باقی بماند. این دو بخش ایگو متصل به هم باقی میمانند و در صورت واپسرانی، یک رابطه اُبژهای درونی ناهشیار تشکیل میدهند.
محدودیت دسترسی به ادامهی مطلب
دسترسی کامل به محتوای تخصصی تداعی صرفاً برای اعضای ویژهی تداعی در نظر گرفته شده است.
با عضویت در تداعی و فعال کردن عضویت ویژه به امکان مطالعهی آنلاین این مقاله و تمام مقالات تداعی شامل نظریات روانکاوی، رویکردهای مختلف، تکنیکهای بالینی و مواردی از این دست دسترسی خواهید یافت. عضویت ویژه فقط برای مطالعهی آنلاین در سایت است و امکان دانلود پیدیاف با عضویت ویژه وجود ندارد. اگر نیاز به پیدیاف مقالات دارید، آنها را بایستی جداگانه از طریق فروشگاه مقالات تهیه کنید.
در این صفحه میتوانید پلنهای عضویت ویژه را مشاهده کنید و از این صفحه میتوانید نحوهی فعال کردن عضویت ویژه را ببینید.
اگر اکانت دارید از اینجا وارد شوید.
اگر اکانت ندارید از اینجا ثبتنام کنید.
- 1.در باب آموزش روانکاوی | تامس آگدن
- 2.نگارش روانکاوانه بهمثابه یک فرم داستانی | تامس آگدن
- 3.خوانش بیون | تامس آگدن
- 4.خوانش لووالد: بازاندیشی در اُدیپ | تامس آگدن
- 5.تأملاتی در باب کاربست روانکاوی | تامس آگدن
- 6.این هنر روانکاوی: رؤیت رؤیاهای نادیده و گریههای قطع شده | تامس آگدن
- 7.در باب زبان و حقیقت در روانکاوی | تامس آگدن
- 8.مفهوم روابط اُبژهای درونی | تامس آگدن
- 9.خوانش تازهای از ریشههای نظریهی روابط اُبژهای | تامس آگدن
- 10.رویابینیِ جلسهی روانکاوی: یک مقالهی بالینی | تامس آگدن
- 11.دیالوگ روانکاوانه | ماتریس ذهن
- 12.دربارهی همانندسازی فرافکنانه | تامس آگدن
- 13.دربارهی روانکاو شدن | تامس آگدن و گلن گابارد
- 14.ضلع سوم روانکاوی: کار کردن با حقایق بالینی بیناذهنی | تامس آگدن
- 15.ترس از فروپاشی و زندگی نزیسته | تامس آگدن
- 16.چگونه توماس آگدن روانکاو، خودِ واقعیاش را در داستان یافت؟