واپس‌رانی مستقیم، مقاومت لیبیدویی و واپس‌رانی غیرمستقیم | رانلد فیربرن

واپس‌رانی مستقیم، مقاومت لیبیدویی و واپس‌رانی غیرمستقیم | رانلد فیربرن

• ۲۳ شهریور ۱۴۰۲
• رانلد فیربرن, مختص اعضای ویژه

واپس‌رانی مستقیم، مقاومت لیبیدویی و واپس‌رانی غیرمستقیم

اکنون که منشاء نگرش تهاجمیِ اتخاذ شده توسط خرابکار درونی نسبت به ایگوی لیبیدویی و اُبژه‌ی برانگیزاننده توضیح داده شده‌اند، گزارش ما از فرآیندهایی که الگوی دینامیک موقعیت درون‌روانی بنیادی را تعیین می‌کنند، تکمیل شده است. با این حال، در این مرحله، باید چیزی به آنچه که در مورد ماهیت و منشاء واپس‌رانی گفته شد، اضافه شود. از نظر خط فکری که تاکنون توسعه یافته است، واپس‌رانی فرآیندی است که از طرد هر دو اُبژه‌ی برانگیزاننده و طردکننده از طرف ایگوی تقسیم‌نشده سرچشمه می‌گیرد. این فرآیند ابتداییِ واپس‌رانی با فرآیند ثانویه‌ی واپس‌رانی همراه است که به موجب آن، ایگو دوپاره می‌شود و دو بخش خودش را که به ترتیب به یکی از و سایر اُبژه‌های درونی واپس‌رانده متصل هستند، رد می‌کند. وضعیت حاصل، وضعیتی است که در آن، ایگوی مرکزی (باقی‌مانده‌ی ایگوی تقسیم نشده) نگرش طرد را نه تنها نسبت به اُبژه‌ی برانگیزاننده و اُبژه‌ی طرکننده، بلکه نسبت به ایگوهای تقسیم شده و جانبی متصل به این اُبژه‌های مرتبط، یعنی ایگوی لیبیدویی و خرابکار درونی، اتخاذ می‌کند. این نگرش طرد که ایگوی مرکزی می‌پذیرد، به منزله‌ی واپس‌رانی است؛ و دینامیک طرد، پرخاشگری است. تا اینجای کار خوب پیش رفته‌ایم. اما این توضیح در مورد ماهیت و منشاء واپس‌رانی کامل نیست، تا آنجا که هنوز در نظر نگرفته است چه چیزی در تکنیک کاهش حجم لیبیدو و پرخاشگری موجود برای ابراز نسبت به اُبژه‌های بیرونی، با به کار بردنِ حدنهایی پرخاشگری برای مقهور ساختنِ حدنهایی لیبیدو دخیل است.