تفرقه بینداز و حکومت کن | رانلد فیربرن

تفرقه بینداز و حکومت کن | رانلد فیربرن

• ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱
• رانلد فیربرن, روابط اُبژه‌ای, مختص اعضای ویژه

تکنیک «تفرقه بینداز و حکومت کن»[۱] برای دفع لیبیدو و پرخاشگری

در اینجا متذکر می‌شوم که وضعیت حاصل از توالیِ فرآیندهایی که پیش از این ذکر آن رفت، اکنون الگویی ساختاری یافته است از آنچه که «موقعیت درون‌روانی بنیادی» نامیده‌ام. همچنین الگوی دینامیک این وضعیت را نیز دربرگرفته است، به جز از یک جهت مهم – که نگرش تهاجمیِ اتخاذ شده توسط خرابکار درونی نسبت به ایگوی لیبیدویی و اُبژه‌ی مرتبط با آن (اُبژه‌ی برانگیزاننده) هنوز لحاظ نشده است. به منظور توضیح خاستگاه این ویژگیِ وضعیت، ما باید به دوسوگرایی اصلی کودک نسبت به مادرش بازگردیم و از زاویه‌ای نو، آنچه را که دربرمی‌گیرد مورد مداقه قرار دهیم. این بار باید واکنش‌های کودک را کمتر از جنبه‌ی کرداری (conative)، بلکه بیشتر از جنبه‌ی عاطفی (affective) آنها مدنظر گرفته شوند. برای کودک طبیعی‌ست که نه تنها تکانشی باشد، بلکه احساساتش را با قوت و اطمینان بیان کند. مضاف بر این، کودک از طریق ابراز احساساتش است که اثر اصلی خود را بر اُبژه‌هایش می‌گذارد. با وجود این، پس از خلق دوسوگرایی، ابراز احساسات نسبت به مادر، او را در موقعیتی قرار می‌دهد که از نظر او یحتمل به طور غریبی مشکوک و پرمخاطره است.