موضع اسکیزوئید | رانلد فیربرن

موضع اسکیزوئید | رانلد فیربرن

• ۲۱ اسفند ۱۴۰۰
• رانلد فیربرن, مختص اعضای ویژه

موضع اسکیزوئید

اینکه تئوری فروید در مورد ساختار ذهنی تا حد زیادی مبتنی بر توجه به پدیده‌های مالیخولیایی است، به سختی از چشم خواننده‌ی کتاب ایگو و اید (۱۹۲۳)[۱] دور می‌ماند، اثری که شامل شرح کلاسیک تئوری است؛ و با توجه به مقاله‌اش با عنوان «سوگواری و مالیخولیا» (۱۹۱۷)[۲]، منطبق بر این واقعیت است که ما حلقه‌ی نهایی در این زنجیره‌ی اندیشه‌ را که در شرح مورد نظر به اوج خود رسیده است، پیدا خواهیم کرد. به همین ترتیب، از نظر ملانی کلاین و همکارانش، «موضع افسرده‌وار» از اهمیت ویژه‌ای برخوردار می‌شود. در اینجا باید اعتراف کنم که برایم دشوار است مطابقت چنین جایگاه مرکزی با موضع افسرده‌وار را با تجربیاتم انطباق دهم. البته انکار اهمیت موضع افسرده‌وار در افرادی که مبتلا به افسردگی واقعی هستند، یا در واقع، افرادی که از نوعی افسردگی رنج می‌برند، بیهوده است. با این حال، تا آنجا که من تجربه کرده‌ام، چنین افرادی نسبت قابل توجهی از مراجعین روانکاو را تشکیل نمی‌دهند، اگرچه در شیوه معمول روانپزشکی کاملاً رایج هستند. تا جایی که به روند معمول بیماران مربوط است، آنها بیشتر به حالات اضطراب، علائم سایکوتیک، و مشکلات شخصیتی مبتلا هستند، به نظر من جایگاه مرکزی در اکثریت قریب به اتفاق کسانی که درمان تحلیلی را شروع کرده و ادامه می‌دهند، بیش از افسردگی، مربوط به اسکیزوئید است.