روانشناسی خود معاصر: مصاحبه‌ای با جیمز فاسهاگی

روانشناسی خود معاصر: مصاحبه‌ای با جیمز فاسهاگی

• ۱۱ دی ۱۴۰۰
• روانشناسی خود, مختص اعضای ویژه

روانشناسی خود معاصر: مصاحبه‌ای با جیمز فاسهاگی[۱]

مصاحبه‌گر: دنیل شاو[۲]

دنیل شاو: جیم، مقاله‌ی شما خلاصه‌ای از تفکر امروزه روانکاوی معاصر را ارائه می‌دهد. با وجودی که کار شما تقریباً رابطه‌ای تنگاتنگ با روانشناسی خود تحلیلی دارد، در مقاله‌ی شما مشارکت نظریه‌پردازان از مکاتب گوناگون روانکاوی به رسمیت شناخته شده است. به عنوان رئیس منتخب شورای بین‌المللی روانشناسی خود، فکر می‌کنم شما در جایگاهی مناسب قرار دارید تا به خوانندگان ما در خصوص وضعیت کنونی روانشناسی خود، و این که روانشناسی خود چگونه تحت تاثیر جامعه‌ی روانکاوی، به طور کل، قرار می‌گیرد و چگونه بر آن تاثیر می‌گذارد، بگویید.

جیمز فاسهاگی: فکر می‌کنم روانشناسی خود امروز کاملاً زنده و پابرجا است. همانطور که می‌دانید ما کنفرانس‌های سالانه‌ای داریم که همیشه پانصد تا هفتصد نفر در آن شرکت می‌کنند. این نشان‌دهنده علاقه زیاد به روانشناسی خود است و فکر می‌کنم آثار معاصر در روانشناسی خود آن را به نظریه‌ای بسیار قدرتمند تبدیل کرده است. به طور کلی روانشناسی خود را یکی از رویکردهای ارتباطی عمده (رویکردهای ارتباطی را به عنوان یک طبقه گسترده در نظر می‌گیریم)، در کنار نظریات رابطه با اُبژه، بین فردی، بیناسوژگی، و نظریه ارتباطی آمریکایی می‌دانم.

این که روانشناسی خود چگونه تحت تاثیر جامعه وسیع‌تر روانکاوی قرار گرفته و چطور روی آن تاثیر می‌گذارد سوالی بسیار دشوار و پیچیده است، و خوانندگان شما را به مقاله‌ام با عنوان «بسترسازی روانشناسی خود و روانکاوی ارتباطی: تاثیر دو سویه و تلفیق پیشنهادی» ارجاع می‌دهم که در نسخه جولای نشریه روانکاوی معاصر منتشر خواهد شد. در آن مقاله، جزئیات مفاهیم گوش دادن و تجربه کردن، مفهوم «خود» و کنش درمانی، به ویژه نظریات تغییر و مشارکت روانکاو را مورد بررسی قرار داده‌ام.