دفاع به چه معناست؟

دفاع به چه معناست؟

• ۱۱ مهر ۱۳۹۹
• دانشنامه, مختص اعضای ویژه

دفاع [Defence]

گروهی از اعمال که هدف آن‌ها کاهش و حذف هرگونه تغییری است که یکپارچگی و ثبات فرد زیست-روان‌شناختی[۱] را در معرض خطر قرار می‌دهد. از آنجایی که ایگو[۲] واسطه‌ای است که این ثبات را مجسم می‌سازد و برای حفظ آن تلاش می‌کند، می‌توان آن را هم به‌عنوان پایه[۳] و هم عامل[۴] این عملیات تلقی کرد.

به طور کلی، جهت‌گیری دفاع به سمت تحریک[۵] درونی (غریزه) معطوف است؛ در عمل، کنش آن شامل تمام بازنمایی‌هایی[۶] (خاطرات، فانتزی‌ها) که این تحریک به آن‌ها وابسته است؛ و هرگونه شرایطی که به‌دلیل ناسازگاری با تعادل فرد برای ایگو ناخوشایند است، و به حدی است که در معرض القای تحریک قرار می‌گیرد، می‌شود. عواطف[۷] ناخوشایند که به عنوان انگیزه[۸] یا سیگنال[۹] دفاع عمل می‌کنند نیز ممکن است تبدیل به اُبژه‌ی آن شوند.

فرآیند دفاعی به صورت عینی از طریق مکانیسم‌های دفاعی که کم و بیش با ایگو ادغام شده‌اند، بیان می‌شود.

دفاع توسط اُبژه‌ی نهایی آن –غریزه– آشکار شده و تراوش پیدا می‌کند و در نتیجه، اغلب اوقات جنبه‌ی وسواسی پیدا می‌کند و حداقل تا حدی به‌شیوه‌ی ناهشیار عمل می‌کند.

فروید هنگام پرداختن به مسئله‌ی هیستری، و کمی بعد در مورد تمام نِوروز‌ها[۱۰]، با مطرح کردن مفهوم دفاع، تفکر اولیه‌ی خود درباره‌ی حیات ذهنی را در مقابل دیدگاه‌های معاصرین خود ارائه کرد. کتاب مطالعاتی در باب هیستری (1895d) تمام پیچیدگی‌های روابط بین دفاع و ایگو را که مسئول آن است، به نمایش می‌گذارد. مقصود از ایگو، بخشی از شخصیت است که آزادی را از اَشکال مختلف اختلال – مثلاً از تعارض‌های بین تمایلات متناقض  می‌جوید. همچنین «گروهی از ایده‌ها» است که با ایده‌ای که با خودش «ناسازگار» پنداشته شود در تضاد است؛ نشانه‌ی این ناسازگاری، یک عاطفه‌ی ناخوشایند است. و در نهایت، عامل عملکرد دفاعی است («ایگو» را ببینید). فروید در آثاری که در آن‌ها مفهوم نوروسایکوز[۱۱] دفاعی را می‌پروراند، همواره بر مفهوم ناسازگاری یک ایده با ایگو تأکید دارد؛ شکل‌های مختلف دفاع، مطابق با شیوه‌های مختلفی که به آن ایده پرداخته می‌شود دیده می‌شوند، به ویژه تا جایی که این رویه‌ها از جدایی ایده از عاطفه‌ای که در ابتدا به آن متصل بود استفاده می‌کنند. در عین حال این مسئله به ذهن خطور می‌کند که فروید خیلی زود نوروسایکوزهای دفاعی را در مقابل نِوروز‌های کنونی[۱۲] قرار داد، در این گروه از نِوروز‌ها افزایش غیرقابل‌تحمل تنش درونی به دلیل تحریک جنسی تخلیه نشده، راه خروج خود را به صورت نشانه‌های بدنی مختلف پیدا می‌کند. نکته‌ی قابل توجه این است که فروید از مطرح کردن دفاع در مورد نِوروز‌های کنونی خودداری می‌کند، علی‌رغم اینکه نِوروز‌های کنونی متضمن نوعی محافظت از خود از طرف ارگانیسم، و تلاش برای بازیابی یک تعادل مطمئن هستند. دفاع از زمانی که کشف شد، به طور ضمنی از سایر اقداماتی که ارگانیسم برای جلوگیری از افزایش هرگونه تنش انجام می‌دهد، تمایز داده شد.