معنای سکوت بیمار

• ۲ خرداد ۱۳۹۸
• مختص اعضای ویژه, مقالات تخصصی

معنای سکوت بیمار

گریس ۲۴ ساله، در میانه‌ی یکی از جلسات می‌گوید که دیگر نمی‌خواهد حرف بزند، و نمی‌زند.

جو ۱۵ ساله وارد دفتر شما می‌شود و خود را روی صندلی می‌اندازد، با پاهای گشاده، دست به سینه، سر به پایین، نهان زیر کلاه سویی‌شرتش. شما می‌گویید: «سلام». او غرولند می‌کند.

در جلسه‌ی یک زوج هستید. هر چه صدای مایک بلندتر می‌شود، اِوی آرام‌تر می‌شود. مایک عبارات و اتهاماتی را مانند هیمه بر روی هم تلنبار می‌کند. اِوی خاموشی می‌گزیند.

کیشا در ۳ ماه نخست درمان عملکرد خوبی داشته است. امروز او بیشتر از معمول به پایین نگاه می‌کند. پاسخ سوالات شما به صورت تک‌سیلابی هستند. به نظر نمی‌رسد که مایل به گفتگو باشد.

هر درمانگر تجربیاتی از این دست را گاه و بیگاه دارد. وقتی بیمار از صحبت امتناع می‌کند یا به نظر می‌رسد که علاقه‌ای به حرف زدن ندارد، به چه معناست؟ برای درمان شخص، مهم است که درمان‌گر چنین وقفه‌هایی را در مکالمه با درایت و مهارت مدیریت کند.

سکوت بیمار معنی ندارد!

مقاومت: بیایید این ایده را که سکوت به معنای «مقاومت» است کنار بگذاریم. یکی از ارزشمندترین چیزهایی که از نظریه‌پرداز لین هافمن^[۱] آموختم این است که کل انگاره‌ی مقاومت، بیمار را برای هنگامی که درمان به مشکل برمی‌خورد سرزنش می‌کند، انگار ما آن‌قدر درخشان و آرامش‌بخش هستیم که «مقاومت‌ناپذیر» هستیم. چرند. به جای آن، هافمن و همکارانش در مورد ماندگاری الگوهای رفتار بیمار صحبت می‌کنند که جزئی از آن‌چه او را در وهله‌ی اول به درمان می‌آورد هستند. طبق این استاندارد، صحبت نکردن به معنای «مقاومت» نیست. در عوض، ماندگاری رفتاری است که مراجعین وقتی مورد استفاده قرار می‌دهند که احساس امنیت نمی‌کنند یا فاقد مهارت هستند تا آن‌چه را که برای آن‌ها در جلسه جریان دارد به صورت کلامی در میان بگذارند.

ناکامی از مشارکت در درمان: همچنین این ایده را رد می‌کنم که مراجعینی که سکوت می‌کنند از «مشارکت» سر باز می‌زنند. مشارکت نکردن نیز نوع خاصی از مشارکت است. به محض این‌که کس دیگری در اتاق با هر فردی باشد، مکالمه‌ای در جریان است، گرچه ممکن است غیرکلامی باشد. تلاش‌های ما نباید معطوف به ایده‌ی محدود مشارکت به مثابه گفتگوی کلامی شوند. ما باید در عوض سعی کنیم تا معنی مشارکت غیرکلامی مراجع را درک کنیم.

بنابرین اگر سکوت به معنای مقاومت یا فقدان مشارکت نیست، پس چیست؟ بیایید نگاهی به برخی از رایج‌ترین دلایل داشته باشیم که بیمارانی که برای کمک به نزد ما می‌آیند اطلاعات کلامی کافی در اختیار ما نمی‌گذارند که سودمند باشد.